پست # 2

نوشتن توی وبلاگ رو دوست دارم ... چیدن پشت ِ سر هم کلمات بهم احساس ِ زندگی میده

اولین بار یادم نیست کی و کجا شروع کردم به نوشتن ... درواقع اولین خاطره ی من از نوشتن ، خاطره ی "نتوانستنم" هست ...

بچه ی آخر خونواده وَ به اصطلاح "ته تغاری" خونه هستم ... آن سال ها ما با خانواده پدری ام ارتباط زیادی داشتیم به خصوص با عمه بزرگترم که آنها هم سه بچه مثل ما داشتند و ما بچه ها دو به دو اختلاف سنی یک سال با هم داشتیم و وقتی دور هم جمع می شدیم شش تا بچه ی شیطون و شلوغ می شدیم که گاهی متحد بودیم و گاهی هم صدای جیغ و دعواهایمان بزرگترها را کلافه می کرد ...

اون روز برای اینکه بچه ها آرام بگیرند پیشنهاد کردند "اسم و فامیل" بازی کنند ... پدرم هم باهاشون بازی می کرد ...

میگن از دیدن ِ اینکه همه به جز "من" قرار هست بازی کنند گریه شدم ... وسط گریه می گفتم: اما من که سواد ندارم ... 

p.s : بلد نیستم لینک وبلاگ های موردعلاقه ام رو بذارم ! ممکنه لطفا کسی کمکم کنه ؟

p.s 2 : یک دلیل ِ درست کردن این وبلاگ شناختن خودمه ... من به شدت ترس از طرد شدن دارم و این موضوع برام زیاد تکرار میشه ... می نویسم شاید فهمیدم برای حلش چه کاری می تونم انجام بدم ...

p.s 3 : دوست دارم از خانه ی مادربزرگم بنویسم ... از تابستان ها و عیدهای باصفایی که داشتیم (روز اول عید و لحظه سال تحویل زیباترین و به یاد موندنی ترین لحظه برام بود...) دوست دارم از درخت انار توی باغچه شان بگم و گل های زیبای آنجا ... از درخت نسترن میان باغچه و از ... پدر بزرگم ...